Języki tubergijskie - cechy

Języki tubergijskie

Cechy charakterystyczne:

- ğ wymawia się twardo np.: asapağli [asapaɢli] - wolny

- ch wymawia się jak dż np.: chadiği [ʤɑɖɪɢɪ] - wielki

- sh wymawia się jak ż np.: Shardin [ʒɑɹɖɪɲ] – Shardin

- dż używają tylko w zapożyczeniach polskich i tureckich np.:

turkish: Cansu , tubergian: Dżansu

- c wymawia się jak polskie c

- nie wymawia się ğ miękko

- nie wymawia się c jako dż (dla nich to czysty debilizm)

- ö i ü wymawia się różnie np.: Röse [ɹɔʂɛ], Chökkaş [ʤʏʞʞɑʃ]

- ı wymawia się jak spłaszczony y

- w wymawia się jak polskie ł

- Ch [cz], Sh [sz] i Zh [ż] wypowiada się według słów zapożyczonych z angielskiego